پیش شرط‌های روحانی برای تلویزیون
وقتی دو ماه پیش رئیس جمهور برای -به قول معروف- ارائه گزارش صد روزه به تلویزیون آمد، تعجب کردم از آرایش سه به یک صحنه، البته این که این موضوع تا چه حد از طرف صدا و سیماست و چقدر به دفتر ریاست جمهوری مربوط می‌شود را نمی‌دانم، اما چنین چینشی بیش از این که منجر به افزایش چالش و پاسخگویی برای رئیس جمهور باشد، وجود نوعی فضای آمیخته با تکبر یا حس اقتدارنمایی را القا می‌کند. تعارف که نداریم، این که بگوییم تعدد مجری و کارشناس باعث چالشی‌تر شدن بحث می‌شود هیچ نسبتی با واقعیت ندارد. چرا که در عمل می‌بینم که چنین مقصودی تحقق نیافته و تنها صحنه را -به قول روحانی- پر می‌کند از یک لشکر مجری. که البته به لحاظ کنش‌گری و میزان تاثیر در صحنه، شاید نقششان خیلی با لوستر، یا حداکثر پرچم موجود در صحنه تفاوت نداشته باشد (شاید هم نمی‌تواند داشته باشد)
از بحث تعدد مجری که بگذریم، در گفتگوی قبلی رئیس جمهور در آنتن رسانه‌ی -باز هم به قول معروف- ملی، قرار بود یکی از سه مجری حاضر در استودیو، «عابدینی» باشد، کهدر آخرین لحظات از دفتر ریاست‌جمهوری با صدا و سیما تماس گرفتند که «سه مجری زیاد است، دو تا کافیست. به حضور آقای عابدینی نیازی نیست!». اما وقتی تیم صدا و سیما به دفتر روحانی می‌رسند، بروبچه‌های دفتر، ترتیب آشنایی شهیدی‌فر و سپانلو را با همکار جدیدشان، احمدی‌افزادی(که به تازگی حکم انتصابی هم از دولت گرفته بود) دادند. گفته شده بود دست‌اندرکاران دفتر حتی تیم فیلمبرداری صدا و سیما را هم با یک تیم خودی جایگزین کردند. البته ایشان ظاهرا به همین تمهیدات هم بسنده نکرده و پیشاپیش تذکرات و «توصیه‌های ایمنی» را به اطلاع مجریان غریبه رسانده بودند. بخشی از ناهماهنگی بین مجریان در آن برنامه هم -به گفته خودشان- مربوط به همین مساله(اضافه شدن احمدی) بود. هرچند، در «مراعات» حال رئیس جدید دولت هماهنگی بسیار بالایی را شاهد بودیم که نشان می‌داد چندان نیازی هم به تحمیل افزادی نبود!
دو ماه و اندی گذشت، و باز ما شاهد تکرار همین سناریو از جانب دفتر رئیس‌جمهور هستیم. «در مصاحبه شب گذشته روحانی نیز اتفاقی مشابه افتاد. روز قبل از مصاحبه رئیس جمهور، آقای روحانی نژاد به عنوان مجری از سوی دفتر رئیس جمهور انتخاب و به صداوسیما اعلام می شود. صداوسیما نیز موافقت خود را اعلام می دارد. اما دقایقی قبل از آغاز مصاحبه مسئولان صداوسیما مطلع می شوند دفتر رئیس جمهور به شکل مستقلی و بدون هماهنگی و اعلام اقدام به دعوت از مجری دیگری کرده اند (خانم پوریامین) که این امر با اعتراض صداوسیما و با تاکید بر ضرورت هماهنگی مواجه می گردد. طولانی شدن گفت وگوهای فیمابین عملا به تاخیر در مصاحبه انجامیده و در نهایت با پذیرش صداوسیما مصاحبه آغاز می گردد»[1]
ظاهرا ضرغامی که هفته‌های پایانی ریاستش بر رسانه ملی را می‌گذراند، این تجاوز مجدد به دایره‌ی استحفاظی خود را دیگر تاب نیاورده و شکایت به شورای نظارت بر صدا و سیما برده.
با توجه به خبرهایی که از «پشت» صحنه می‌آید، همان حالت تکبرآمیز و غیرصمیمانه که «دُم» آن از ورای ظاهر شیک و فریبای صحنه و لبخندهای زیبا و دوستانه‌ی طرف‌های گفتگو بیرون می‌زند، با پشت صحنه تطابق کامل دارد. اما مساله اینجاست که خدمتگزاران جدید ما در دولت، چه تصوری از ولی‌نعمتان خود دارند که به چنین نمایش‌های کسل‌کننده و مبتذلی برای آن‌ها اجرا می‌کنند. به نظر می‌رسد دوران این جلوه‌های ویژه‌ی رسانه‌ای مدتهاست که گذشته، و امروز دیگر هر یک از مردم ما برای خودش یک پا بدلکار و طراح جلوه‌های ویژه هستند، و اگر کسی سطح درک بیننده و شنونده را در این حد نادیده می‌گیرد باید گفت یا سر خود را زیر برف کرده، و یا واقعا دستش خالیست...
مطالب مرتبط:
تحقق عینی حقوق شهروندی (این عکس هم خیلی هنری گرفته شده، زیبایی حضور مردم را نشان می‌دهد.)
تاک‌شویی که به نام گزارش صد روزه به خوردمان دادند
همچنین بخوانید:
دولت بهار: فرق مصاحبه چالشی و مصاحبه مونولوگ را هم فهمیدیم!
____________________1- جام‌جم
بدون هیچگونه طرفداری عرض کنم:
از مصاحبه های اقای حیدری و رییس جمهور قبلی بهتر و چالشی تر بود
البته اگر نظرات مخالف را تاب میاوریید
و نظر یک هموطن را سانسور نمیکنید