تا برف حجیم و تندیسهای ریائی ، آب شوند ، ونمایشگاههای برفی ،پایان گیرد ، تومیمانی و تندیسهای غاشقانه ات ، که سر از پوشش عمدی برف بازان ، سر بر خواهد آورد ، و مردم ، با یاد آوری خلوس هنرمندانه ات ، هنگام عبور، به تایید تو سر تکان خواهند داد ، وباپاک کردن اشک هایشان خوهند گفت : او هنرمند مردم بود ، او شجاعانه ساخت ، بی آنکه مزدی طلب کند . من خواب دیده ام که اگر باشم یا نباشم ، تو دوباره خواهی آمد . زمستان وبرف بازان میگذرد ، روسیاهی به ذغال ، با طلوع دولت بهاریان .
کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند. اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.